Wkłady

Stałe uzupełnienia protetyczne, trwale osadzone w jamie ustnej. Siła żucia przeniesiona zostaje poprzez ząb filarowy, ozębną na wyrostek zębodołowy. Wśród nich wyróżniamy:

  • wkłady korzeniowe (inleye)

    Wkłady koronowe wykonuje się wówczas, gdy jest złamana korona zębowa i zostaje korzeń.  Umocowane są w kanale korzenia i pokrywają powierzchnię nośną zęba; stanowiąc w wielu przypadkach podporę dla protez ruchomych (over-denture). Składa się z metalowego pręta, który wchodząc do korzenia i zakotwicza znakiem. Over-denture – W takiej protezie występuje panewka, która ją przytrzymuje.

  • wkłady koronowo-korzeniowe

    Wkłady koronowo-korzeniowe przez rozbudowę części koronowej i umocowanie w kanale korzenia stwarzają dogodne warunki dla wykonania korony protetycznej lub stanowią jeden z elementów zęba ćwiekowego. Włączony z konstrukcję mostu stanowią element uchwytowy. Stosowane są w przypadku znacznego lub całkowitego uszkodzenia koron zębów naturalnych leczonych kanałowo.  Warunkiem kwalifikacji zęba do wykonania wkładu koronowo-korzeniowego jest prawidłowo wypełniony kanał korzeniowy, brak zmian patologicznych w tkankach okołowierzchołkowych, a uszkodzenie zęba nie powinno znajdować się poniżej brzegu kości.

  • wkłady koronowe

    Uzupełniają twarde tkanki korony zęba uszkodzone lub utracone w takim stopniu, iż niemożliwa jest ich odbudowa metodami zachowawczymi. Wkłady koronowe poprzez uzupełnienie brakującej części korony zęba przywracają jej pierwotny kształt i funkcję. Stwarzają również dogodne warunki dla wykonania korony protetycznej przy rozległych ubytkach. Wkłady koronowe mogą być wykonywane z metalu: stopy złota, srebro-palladu, kompozytów, porcelany.

    1. Inlay – uzupełnia ubytki I-klasy na koronie zęba w punkcie środkowym na zębach przedtrzonowych i trzonowych,
    2. Onlay – mogą uzupełniać powierzchnie styczne,
    3. Overlay – uzupełniają braki np. guzków zębowych.

    Po właściwym uformowaniu ubytku, szlifując go kamieniami, można wykonać wkład metodą pośrednią, lub bezpośrednią:

Metoda pośrednia

Polega na wykonaniu odlewu;  wymaga wykonania faz pośrednich, dzięki którym możliwe jest otrzymanie modelu zęba wraz z zębami sąsiednimi, na którym technik w laboratorium modeluje wkład.

Metoda bezpośrednia

Sprowadza się do wypełnienia ubytku woskiem odlewniczym, bądź szybko polimeryzującym tworzywem modelarskim.

  • Szczelnie przylegający przylegający do ścian ubytku materiał , modeluje się jeszcze w jamie ustnej – następnie zatapiając w nim drut o przekroju okrągłym i średnicy 1 mm, długości 1,5-2 c, wyciąga się za jego pomocą wymodelowany wkład.
  • Technik w swojej pracy zamienia materiał modelarski, na metal. Wosk odlewowy spala się bez resztek. Urządzenie fryzuje wkłady przy pacjencie, na podstawie skanu ubytku przez kamerę do komputera.

Istnieją również wkłady standardowe: fabryczne, które można kupić w sklepie.

  1. Tytanowe (korzystniejsze, metal biokompatybilny – nie wywołuje uczuleń);
  2. Mosiądzowe.